آنچه که شما به نام ویتامین ث می‌شناسید در اصل با عنوان علمی ال-اآسکوربات یا آسکوربیک اسید شناخته میشود و ریز مغذی حیاتی برای گونه‌هایی پیشرفته‌ای از داران به‌مانند انسان و میمون است. متأسفانه به جز داران پیشرفته سایر حیوانات و جانداران می‌توانند ویتامین ث را در بدن خود تولید کنند.
ویتامین C به صورت کاملاً تصادفی کشف شده است. در جریان سفرهای دریایی سده نوزدهم میلادی، بیماری به نام اسکروی در میان دریانوردان شیوع پیدا می‌کند و با مصرف مرکبات این بیماری درمان میشود. در سال ۱۹۲۸ ویتامین ث در پرتغال کشف و نام آن اسید اسکوربیک نامیده میشود.
مصرف روزانه توصیه شده ویتامین ث برای مردان ۹۰ میلی‌گرم و برای ن ۷۵ میلی‌گرم است. اگر فردی به مدت یک ماه میزان کمتری از حداقل نیاز روزانه را دریافت کند در نهایت به بیماری‌هایی به‌مانند اسکروی، خون‌ریزی لثه، همچنین خشکی پوست و آثار خون مردگی میشود.
ویتامین ث در حضور چربی خاصیت خود را به میزان زیادی از دست می‌دهد. به این صورت که در ترکیب شدن با بزاق و اسید معده دیگر نمی‌تواند به عنوان عاملی برای کاهش خاصیت رادیکال‌های آزاد ایفا کنید و به صورت ادرار از بدن دفع میشود.
از جمله منابع غنی ویتامین ث می‌توان به میوه‌ها و سبزی‌هایی به‌مانند پرتقال، نارنگی، توت‌فرنگی، کیوی، فلفل دلمه‌ای، کلم، کلم بروکلی و اسفناج اشاره کرد.
در یک مطالعه انجام شده بر روی ۵۶ کودک مبتلا به کم‌خونی، خوردن مکمل ویتامین ث موجب کنترل کم‌خونی شد. اگر از سطح پایین ویتامین ث رنج می‌برید، خوردن ویتامین ث را در کنار مواد غذایی گیاهی یا مصرف آن به صورت مکمل ویتامینی توصیه می‌کنیم.
اصلی‌ترین عامل برای مصرف ویتامین ث که بیشتر از همه موارد گفته شده، شناخته شده تر است بهبود سیستم ایمنی بدن توسط ویتامین ث هست. ویتامین C در بخش‌های مهمی از سیستم ایمنی بدن مؤثر است. مورد اول مربوط به لنفوسیت و فاگوسیت ها است که در بدن با عنوان سلول‌های سفید شناخته می‌شوند و وظیفه مبارزه با ویروس‌ها و عوامل بیماری‌زا را بر عهده دارند.
مورد دوم مربوط به خاصیت آنتی اکسیدانی که موجب حفظ سلامتی گلبول‌های سفید در برابر واکنش‌های اکسیداتیو توسط رادیکال‌های آزاد است. مورد سوم را می‌توان در افزایش ایمنی سیستم ایمنی پوست دانست. فعالیت آنتی اکسیدانی بر روی پوست از بروز آسیب‌های رادیکال آزاد جلوگیری می‌کند.
درباره این سایت